If I must die,
you must live
to tell my story
to sell my things
to buy a piece of cloth
and some strings,
(make it white with a long tail)
so that a child, somewhere in Gaza
while looking heaven in the eye
awaiting his dad who left in blaze–
and bid no one farewell
not even to his flesh
not even to himself–
sees the kite, my kite you made, flying up
above
and thinks for a moment an angel is there
bringing back love
If I must die
let it bring hope
let it be a tale
Wczoraj, 7.12.2023, zginął Refaat Alareer (رفعت العرعير), palestyński pisarz, wykładowca i aktywista z Gazy, mąż i ojciec. Izraelska bomba, która uderzyła w dom jego siostry, zabiła również ją, czworo jej dzieci i brata. Jego przyjaciele mówią, że był to celowy zamach. W mediach społecznościowych krąży informacja, że przed śmiercią Alareer odebrał telefon od służb izraelskich – powiedziano mu, że został namierzony i zostanie zabity.
Dr Alareer na Uniwersytecie Islamskim w Gazie wykładał literaturę i pisanie kreatywne. Uczył tam od 2007 r., był mentorem i przyjacielem całego pokolenia młodych pisarzy z oblężonej palestyńskiej enklawy.
Był redaktorem zbioru Gaza Writes Back. Short Stories from Young Writers in Gaza, Palestine (2014) i współredaktorem Gaza Unsilenced (2015). Napisał też jeden z tekstów w zbiorze Light in Gaza: Writings Born of Fire (2022). Elektroniczne wydanie książki wciąż jest dostępne do pobrania za darmo na stronie wydawcy Haymarket Books. Jego rozdział jest zatytułowany: Gaza Asks: When Shall this Pass?. Pisał w nim:
Rany, które Izrael zostawił w sercach Palestyńczyków, nie są nie do naprawienia. Nie mamy wyboru, musimy się uleczyć, znowu wstać i kontynuować walkę. Poddanie się okupacji jest zdradą ludzkości i wszystkich walk na świecie.*
Refaat Alareer był też jednym ze współzałożycieli inicjatywy „We Are Not Numbers”, łączącej aspirujących pisarzy z Gazy z doświadczonymi autorami po to, by głos gazańczyków został usłyszany na świecie, by świat spojrzał poza statystyki zgonów w kolejnych izraelskich atakach i dostrzegł w nich nie liczby, ale ludzi z indywidualnymi losami, aspiracjami, pragnieniami, osiągnięciami.
1 listopada Refaat Alareer opublikował na swoim koncie na Twitterze „Refaat in Gaza” wiersz, który cytuję powyżej. Napisał:
Jeśli muszę umrzeć/ niech to przyniesie nadzieję/ niech będzie opowieścią.*
SMUTNA POMARAŃCZA 